(płaski kawałek)

См. также в других словарях:

• placek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. placekcka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uformowane i upieczone ciasto, dość płaskie, zwykle słodkie z różnymi dodatkami (owocami, kremem, polewą itp.) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• deska — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. deskasce; lm D. deskasek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obustronnie płaski kawałek pnia drzewa przepiłowanego wzdłuż (o grubości do 50 milimetrów) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Deska… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• filet — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u || a, Mc. filetecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} płat mięsa wołowego, cielęcego, drobiowego itp. bez kości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Filet wołowy, cielęcy. Filet z indyka,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łubek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. łubekbka, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} deseczka, płaski kawałek drewna, którym unieruchamia się złamaną rękę lub nogę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć nogę, rękę w łubkach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nakrętka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nakrętkatce; lm D. nakrętkatek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} płaski kawałek metalu regularnych kształtów, z gwintowanym otworem, nakręcany na śruby : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• płatek — m III, D. płatektka, N. płatektkiem; lm M. płatektki 1. «listek korony kwiatowej otaczającej słupki i pręciki, wolny lub zrośnięty z innymi listkami, zwykle barwny» Płatki róży, chryzantemy. Czerwone płatki maku. Strzępiaste płatki goździków.… …   Słownik języka polskiego

• plaster — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. plastertra, Mc. plastertrze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kawałek tkaniny pokryty z jednej strony środkiem leczniczym i substancją klejącą, utrzymującą go na skórze; też:… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tarcza — ż II, DCMs. tarczaczy; lm D. tarcz 1. «uzbrojenie w kształcie okrągłej lub podłużnej płyty (z metalu lub drewna pokryte skórą albo blachą) służące do osłaniania się przed nieprzyjacielem, używane w starożytności i średniowieczu oraz dziś przez… …   Słownik języka polskiego